Rozdział 32

4.08

Moje ulubione miejsce w Boise to bez dwóch zdań – Julia Davis Park. Niezależnie od pory roku czy też godziny jest tu wiele ludzi, a natura zwala nóg. Idealnie przycięte trawniki i krzewy, piękne kwiaty, fontanny i romantyczne pomosty.

-Faktycznie, ślicznie tu. – Powiedział Ian robiąc kolejne zdjęcia telefonem.

-Wiem, ten park to miejsce, które trzeba odwiedzić będąc tutaj. – Uśmiechnęłam się. – Na jednym z tych mostów zawiesiłam kłódkę ze swoim dawnym przyjacielem.

-Przyjacielem? Co się z nim stało? – Zapytał idąc obok mnie.

-Zginął w wypadku, kiedy mieliśmy 16 lat. – Uśmiechnęłam się delikatnie łapiąc go pod ramię.

-Przykro mi. – Powiedział ze skruchą.

-To było dawno, już smutek minął.

-Most przyjaźni. – Powiedział w końcu patrząc przed siebie. – Tam zawiesiłaś kłódkę?

-Dokładnie tam, ale jak widzisz jest ich tak dużo, że raczej bym jej nie znalazła.

-A gdybyś powiesiła nową kłódkę?

-Nie mam. – Wzruszyłam ramionami.

-Ja mam. – Uśmiechnął się stając i wyciągając z kieszeni małą kłódkę i marker. – Możesz powiesić ją na nowo.

-Dziękuje. – Zaśmiałam się biorąc ją w dłonie. – Mam inny pomysł.

-Jaki?

-Chodź. – Pociągnęłam go w stronę kłódek, zdjęłam zakrętkę i odwróciłam się tyłem do Iana. – Nie patrz!

-Dobrze, nie patrzę. – Zaśmiał się opierając o barierkę. – Mogę już?

-Teraz tak. – Powiedziałam po chwili pokazując mu zawieszoną kłódkę.

-C+I? – Dotknął jej.

-Kłódka na cześć mojej przyjaźni już tu jest, czas na naszą. – Uśmiechnęłam się wyrzucając kluczyki do stawu.

-Chcesz mi powiedzieć, że utknąłem w friendzonie? – Spojrzał na mnie śmiejąc się.

-Tak. – Powiedziałam poważnie, a po chwili wesoło się roześmiałam rzucając na jego szyję.

-Jesteś niemożliwa. – Śmiał się trzymając mnie. – Jesteś niemożliwa. – Powtórzył podnosząc mnie do góry.

-Widać mi majtki! – Krzyczałam.

-O dziwo dziś założyłaś. – Zakręcił mną i postawił na ziemię.

-Spadaj. – Walnęłam go w ramię poprawiając swoją kwiecistą spódniczkę. – Pół parku widziało moją dupę wiesz?

-Cały. – Powiedział obojętnie idąc dalej.

-Dzięki wiesz…

-Wiem. – Puścił mi buziaka schodząc z mostu.

***

-Na kolacji będziecie mam nadzieję? – Zapytała mama, kiedy wraz z Ianem leżeliśmy w salonie i oglądaliśmy telewizję.

-Tak, tak. Wyskoczymy tylko gdzieś na obiad i spacer. – Odpowiedział Ian obejmując mnie ramieniem.

-Dobrze. Widzimy się wieczorem, a ja lecę do Betty. – Zacmokała w powietrzu i wyszła z salonu.

-W końcu sami. – Powiedziałam wtulając się w Iana. – Gdzie mnie zabierasz?

-To randka, nie mogę Ci powiedzieć. – Uśmiechnął się całując mnie w nos.

-Jak mam się ubrać? – Zapytałam patrząc w stronę telewizora.

-Wygodnie i ładnie. – Zaśmiał się.

-Nie pomagasz, jak zawsze. – Pocałowałam go w policzek. – Lecę się szykować.

-Leć, przyjdę jak skończę oglądać. – Puścił mi oczko. Uśmiechnęłam się do niego i tanecznym krokiem pobiegłam na górę. Nie miałam zielonego pojęcia, co powinnam założyć. Randek mi się zachciało. Krzątając się w łazience słyszałam jak Ian idzie do mojego pokoju. Pół godziny później ubrana w czarną spódniczkę, białą koszulkę w czarne kropki i czerwony sweterek poszłam do salonu. Ian stał przy oknie rozmawiając przez telefon. Ubrany jak zawsze nienagannie – ciemne spodnie, ciężkie buty i szara prawie, że czarna koszulka. Dopięłam zamek w swoich wysokich litach i podeszłam do niego od tyłu. Objęłam go w pasie i położyłam głowę na łopatce. Pachniał idealnie. Wyglądał idealnie. Był w ogóle moim chodzącym ideałem.

-A ty co? – Zaśmiał się odwracając do mnie i chowając telefon do kieszeni.

-Nie mogę się przytulić?

-Możesz, ale rzadko to robisz. – Uśmiechnął się kładąc ręce na moich biodrach.

-Ty też rzadko robisz wiele rzeczy. Rzadko mnie całujesz. Rzadko mnie dotykasz. – Powiedziałam nadąsana krzyżując ręce.

-Przecież nie jesteśmy razem. – Wypomniał mi udając zdziwionego.

-Ah no tak. – Zabrałam jego ręce. – Zapomniałam. – Powiedziałam i odwróciłam się idąc w stronę kanapy. Usłyszałam za sobą śmiech i Ian od razu pociągnął mnie z powrotem opierając o ścianę.

-Nerwus. – Mruknął całując mnie i łapiąc za tyłek. – Lubię to.

-Spadaj. – Śmiałam się obejmując go za szyję. – Wychodzimy?

-Panie przodem. – Wskazał ręką przede mną śmiejąc się. Wywróciłam tylko oczami i wyminęłam go bez słowa.

***

Po obiedzie w restauracji, w której mój brat zrobił imprezę urodzinową pojechaliśmy taksówką do…zoo!

-Skąd wiedziałeś, że uwielbiam chodzić po zoo? – Zapytałam idąc podekscytowana przodem.

-Intuicja. – Zaśmiał się idąc dzielnie za mną.

-Wiesz, że nigdy nie byłam w tym zoo? – Spojrzałam na niego. – Nie miałam okazji.

-Pierwszy raz i to ze mną? – Złapał mnie za dłoń. – Dla mnie bomba.

-Jesteś niemożliwy.

-Wspominałaś. – Zaśmiał się. – Nie mieliśmy nigdy okazji porozmawiać o Tobie i Jensenie. O wszystkim, co działo się po rozstaniu.

-Nie ma w sumie o czym. Rozstaliśmy się w sumie w zgodzie. Bez kłótni, ale mimo to czasami mnie nachodzi. To w domu, to w pracy. 20 Sierpnia jest pierwsza rozprawa rozwodowa, bo dopiero wtedy Jensen znajdzie czas na przylot do Malibu. – Westchnęłam idąc wolnym krokiem.

-Jak sobie radzisz?

-Mam Ciebie. – Stanęłam naprzeciwko niego. – Wszystko skupiłam wokół Twojej osoby. Jensen na tą chwilę to tylko formalność.

-Ale być ze mną nie chcesz. – Powiedział smutno patrząc ponad mnie.

-Jak to nie chce? Co Ty wygadujesz?

-Te randki, to aranżowanie. Po co to wszystko? Gdybyś chciała być ze mną nie potrzebowałabyś tej całej oprawki.

-Bo się boje, wiesz? – Spojrzałam na niego kładąc dłonie na policzki. – Boję się, że za chwile znów znikniesz, a ja zostanę z niczym. Boję się, że zaraz znowu będziesz się szykował do ślubu, a ja będę musiała na to patrzeć. Wiesz jak cierpiałam cały ten czas?

-Nie wiem. – Odparł szeptem.

-Właśnie, więc nie każ mi wszystkiego stawiać na jedną kartę. Chce być pewna tego wszystkiego. – Pocałowałam go delikatnie w usta. – Zaufaj mi.

-Ufam. – Uśmiechnął się niepewnie przytulając mnie do siebie. – Ufam. – Powtórzył całując w czubek głowy.

-Idziemy odwiedzić Twoją rodzinę w zoo? – Spojrzałam na niego.

-Moją rodzinę?

-Tam dalej są słonie, to nie Twoi przodkowie? – Śmiałam się.

-Wredota. – Uszczypnął mnie w tyłek. – Tam chyba jest Twój były.

-Gdzie? –Rozejrzałam się.

-No ta małpa tam na drzewie to nie Jensen? – Spojrzał na mnie przekręcając głowę i śmiejąc się. Odwzajemniłam jego śmiech i obejmując go w pasie ruszyłam dalszą alejką.

***

Zegar wskazywał już kilka minut po 23 kiedy po udanej kolacji siedzieliśmy na tarasie wychodzącym z mojego pokoju. Przytuleni do siebie pod ciepłym kocem na ogrodowej sofie wpatrywaliśmy się w niebo okrytym płaszczem gwiazd. Schłodzone piwo pozwalało nam na chwilę relaksu i wyciszenia.

-Wiesz… -zaczął Ian całując mnie w odkryte ramię. – Domyślam się jak bardzo krzywdziłem Cię przez ten czas i jaki mętlik robiłem w Twojej głowie. Nie mogę znieść myśli, że przepłakałaś przeze mnie kilka godzin, a może nawet nocy i, że każdego dnia bliżej ślubu cierpiałaś katusze. – Szeptał opierając głowę o moją.

-Już nie ważne, było minęło. – Odszepnęłam gładząc go po policzku i patrząc w otaczający nas las.

-Zależy mi na Tobie. – Odchylił moją głowę patrząc mi w oczy. – Zrobię wszystko żebyśmy zaufała i trwała przy mnie. Choćbym miał wymyślić 200 randek zrobię to, jeżeli Ci to pomoże.

-Wiem. – Pocałowałam go odstawiając piwo na stolik. –Wiem, że zrobisz wszystko i wiem, że Ci zależy. Inaczej nie siedziałbyś tu ze mną.

-To prawda. – Uśmiechnął się. Podciągnęłam się i usiadłam na jego kolanach. – Jesteś śliczna.

-Przestań, bo się zawstydzę. – Śmiałam się obejmując go w szyi i delikatnie drapiąc kark.

-Nie przestanę, stwierdzam fakt. – Uśmiechnął się gładząc moje uda. Pocałowałam go delikatnie w usta, policzek, kość policzkową, szyję i obojczyk. Muskałam jego nagi tors i zeszłam z sofy.

-Gdzie idziesz? – Zapytał patrząc na mnie.

-Do toalety, wrócę za chwilę. – Uśmiechnęłam się wychodząc. Niecałe 10 min później wróciłam na taras w szlafroku, który niedbale przewiązany był paskiem. Jego wzrok świdrował moje ciało. Usiadł wygodnie rozkładając swoje ręce na oparcie. – Kupiłam sobie nowy szlafrok, podoba Ci się?

-Śliczny. – Uśmiechnął się popijając piwo. – Bardziej ciekawi mnie co masz pod spodem.

-Nie mam nic. – Uśmiechnęłam się niewinnie.

-Nie wierzę, musisz mi pokazać. – Uśmiechnął się zadziornie. Patrząc mu w oczy powoli rozwiązałam szlafrok pokazując najpierw swoje nagie ramiona, a chwilę potem obojczyki. –Nadal nie wierzę. – Jego policzki zaczęły się robić coraz bardziej różowe.

-A teraz? – Zapytałam siadając na nim w rozkroku i odsłaniając swoje nagie ciało.

-Teraz wierzę. – Szepnął całując moją szyję. Jego dłoń od razu skierowała się na moją pierś masując ją delikatnie. Odchyliłam głowę w rozkoszy trzymając się jego silnych ramion. Odchylił mnie jeszcze bardziej do tyłu podtrzymując plecy i zaczął całować po mostku i w okolicach brodawek. Jego dwudniowy zarost drapał moją skórę sprawiając, że wszystko, co robił podniecało mnie dwukrotnie. Oderwał się ode mnie po chwili i w skupieniu oglądał mnie niczym swoją zdobycz. Jego kciuk delikatnie zaczął masować moją wilgotną łechtaczkę, a ciało w odpowiedzi drżało na jego dotyk. Jęczałam cicho poruszając biodrami w rytm jego dotyku. Jednym ruchem wziął mnie na ręce i niczym zwierzę rzucił mnie na łóżko. Uwielbiałam takie letnie wieczory.