Rozdział 30

-Wróciłam! – Krzyknęłam wchodząc do mieszkania.

-Już? – Z salonu wyszedł Ian. – Co tak szybko? – Spojrzał na mnie biorąc ode mnie marynarkę.

-Zerwałam się, zrobiłam, co miałam i przyjechałam taksówką. – Uśmiechnęłam się dając mu buziaka. –Cześć. – Powiedziałam do mężczyzny siedzącego w moim salonie i ponownie spojrzałam na Iana.

-To mój brat, Bobby. – Objął mnie ramieniem i wprowadził w głąb pomieszczenia. – To Caroline.

-Witaj. – Uśmiechnął się w moją stronę ściskając moją dłoń.

-Mam nadzieję, że zostajesz na obiedzie. – Uśmiechnęłam się przyjaźnie, a on tylko niepewnie skinął głową. – Pójdę się przebrać i zaraz wracam. – Dodałam i poszłam do swojej sypialni. Po chwili usłyszałam ciche pukanie do drzwi. – Proszę.

-Wszystko ok? – Do pokoju wszedł Ian.

-Tak, dlaczego pytasz? – Zapytałam ściągając koszulę.

-Źle wyglądasz i niespecjalnie ucieszyłaś się na widok mojego brata.

-Tak źle to wyglądało? – Skrzywiłam się. – Boże, przecież wiesz, że nie mam z tym żadnego problemu. Miałam ciężki dzień w pracy, jestem zmęczona i głodna, a poza tym…zrozum mnie, dziwnie się czuje wiedząc, że Twój brat był świadkiem tego jak przeze mnie uciekasz przed ślubem. Niezręcznie mi…-wzruszyłam ramionami odwracając się do niego tyłem i ściągając stanik, a chwile potem zakładając inny.

-Nie masz ku temu powodu. – Podszedł do mnie i zapiął go. – Naprawdę, on był po Twojej stronie…-pocałował mnie w ramie.

-Skoro tak mówisz. – Westchnęłam odwracając się w jego stronę. – Idź do niego, zejdę za chwilę.

-Czekam. – Pocałował mnie w nos i wyszedł z sypialni. Chwilę później ubrana w pomarańczowe spodenki i kwiecistą bluzeczkę siedziałam przy stole w otoczeniu dwóch, cholernie przystojnych Somerhalderów delektując się przepysznym obiadem i słuchając opowieści o ich wspólnym dzieciństwie.

***

-Dziękuje za gościnę, przemiłe popołudnie. – Bob uśmiechnął się do mnie zakładając bluzę.

-Mam nadzieję, że to nie ostatnie nasze spotkanie. – Uśmiechnęłam się. – Uważaj na siebie.

-Będę, jeszcze raz miło było poznać. – Wyciągnął w moją stronę rękę, ale ja postanowiłam przytulić go i pocałować w policzek.

-Trzymaj się stary. – Powiedział Ian również go przytulając a po chwili zamykając za nim drzwi.

-Świetnego masz brata. – Uśmiechnęłam się zbierając talerze ze stołu.

-Ale jestem fajniejszy? – Upewnił się pomagając mi.

-Musiałabym się zastanowić. – Puściłam mu oczko.

-Idź się połóż, dokończę sprzątanie. – Powiedział stanowczo, a ja wiedziałam, że dalsze dyskusje nie mają sensu. Zdjęłam szpilki z nóg i położyłam się na kanapę włączając tv. Dziesięć minut później Ian położył się koło mnie wciskając mnie w oparcie.

-Wiesz, co lubię w kobietach najbardziej? – Zapytał podpierając się na łokciu.

-Nie mam pojęcia. – Spojrzałam na niego.

-Cycki. – Odparł szczerze i znów się położył.

-Cóż. Moje nie są za bardzo duże, musisz lepiej poszukać. – Śmiałam się zamykając oczy.

-Właśnie Twoje są idealne. – Złapał jednego w dłoń. – Idealne do ręki.

-Spadaj, co? – Śmiałam się zrzucając jego rękę i odwracając się do niego tyłem.

-Nie mogę. – Przyciągnął mnie do siebie bardziej. – Prześpijmy się chwilę, wieczorem zaplanowałem maraton i masę jedzenia, musisz mieć siłę. – Pocałował mnie w szyję i delikatnie wsunął rękę pod moją koszulkę kładąc ją na brzuchu.

***

-Ty zawsze taki obrotny w domu jesteś czy próbujesz zrobić na mnie wrażenie? – Zapytałam Iana wieszając pranie.

-Zawsze. – Zaśmiał się klikając coś na laptopie.

-Zrobisz kolację? – Zapytałam zamykając komputer i siadając na jego kolanie.

-A Ty, co będziesz robiła? – Objął mnie w pasie.

-Pójdę wziąć prysznic i przebiorę się w piżamkę. – Uśmiechnęłam się czochrając jego delikatne włosy.

-Niech będzie. – Pocałował mnie w policzek. – Przygotowałem coś pysznego na dziś. –Dodał idąc do kuchni.

-Za piętnaście minut wrócę. – Krzyknęłam idąc do łazienki. Wzięłam szybki prysznic, a po chwili ubrana w szare spodenki i biało-szarą bokserkę wróciłam do kuchni.

-Szybka jesteś. – Zaśmiał się zerkając na zegarek.

-To tylko jedna z moich zalet. – Puściłam mu oczko. – Co gotujesz dobrego?

-Krewetki w sosie chili i obiecane piwo.

-Mm. Nie rozpieszczaj mnie tak, bo jeszcze się zakocham. – Zaśmiałam się siadając przy stole.

-Myślałem, że to już dawno za Tobą. – Odwzajemnił mój śmiech mieszając sos.

-Bez przesady, bogiem nie jesteś a do Brada Pitta też trochę Ci brakuje.

-Jesteś nie miła.

-Jestem Montgomery, nie narzucaj mi. – Śmiałam się. – Co będziemy oglądać?

-W salonie leży pen drive, na którym są dwa foldery i w pierwszym są filmy.

-A w drugim? – Zapytałam ciekawsko wstając z krzesła.

-Twoje nagie jak i ubrane zdjęcia. – Odpowiedział śmiertelnie poważnie nawet na mnie nie patrząc.

-Dowcipniś. – Rzuciłam tylko i wyszłam z powrotem do salonu.

***

Na komodzie zadzwonił mój telefon. Melodia popularne piosenki, która zabrzmiała w pokoju, oznaczała, że to Lauren. Niechętnie oderwałam się od Iana, żeby odebrać. Gonił mnie aż do komody, więc kiedy odbierałam, chichotałam.

-Co tam się kurwa dzieje? – Spytała Mania.

-Och nic, co jest?

-Nic brzmi tak, jakby ktoś trzymał Ci łapę w majtkach.

-Mm..-Wywinęłam się z ramion Iana. – Nie.

-Ho, ho, ho. Powiedz Ianowi, że mówię cześć. Albo siemka.

-Jeszcze czego. – Zaśmiałam się rozkojarzona, gdy całował mój kark.

-Robi Ci dobrze ustami?- Zapytała wprost.

-Co?!

-Wiesz co, ja zawsze myślałam, że każdemu facetowi staje na widok laski, ale lizanie cipy to zupełnie cos innego.  No wiesz… wsadzić fiuta w cos mokrego i ciepłego to pikuś, ale nurkować tam głowa i łowić perły…

-Mania…, jaki jest cel tej rozmowy? – Zapytałam, gdy udało mi się odejść od Iana kilka kroków. Usiadłam na kuchennym blacie.

-Inny niż moja nagła desperacja potrzeby znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy facet potrafi fajnie wylizać cipkę, kiedy nie za bardzo kreci go jej właścicielka, czy nie. Albo czy jest w stanie udawać, ze go to kreci, i jak długo będzie udawać, zanim w końcu zacznie go to kręcić. Albo sama nie wiem już co. Chodzi Ci o jakiś inny cel?

-Tak. Inny niż twoja dziwna nagła potrzeba podyskutowania ze starsza siostra o seksie oralnym. Chciałaś mi cos zakomunikować?

-W sumie to nie. – Odpowiedziała z lekkością. Zatkało mnie.

-Mówisz poważnie? Zadzwoniłaś do mnie tylko po to, żeby zagadać o facetach liżących broszki?

-Tak.

-Dobra. O co chodzi?

-Co o tym myślisz? – Zadała kolejne pytanie.

-Lubię to. – Zaśmiałam się, a ona po mnie.

-No i super, ja też.

-Czy Daniel Cię nie zadowala skarbie? Możesz mi powiedzieć.

-No właśnie on jest w tym świetny! – Ożywiła się. – Tak dobrze ssie, czochra mi boberka…-rozmarzyła się.

-Hola, hola młoda. Nie chce tego wiedzieć. – Przerwałam jej ze śmiechem.

-Dobra, a ja wcale nie chce Ci opowiadać…-powiedziała oburzona. – Idę się pieprzyć z moim super Hero. Na razie staruszko! – Rozłączyła się zanim zdążyłam jej nagadać. Śmiałam się sama do siebie i wróciłam do salonu.

-Co chciała Twoja siostra? – Zapytał leżąc na kanapie w samych dresowych spodniach.

-Cel tej rozmowy nadal nie jest mi znany, wybacz. – Wzruszyłam ramionami rzucając się na niego. – Wracając do naszej rozmowy. Więc robimy sobie taki wypad odwiedzając moich rodziców, Nikki i Twoich, a potem zahaczamy o moich dziadków?  -Spojrzałam na niego.

-Dokładnie tak. Proponuje 3 sierpnia już lecieć do Idaho. – Położył dłonie na moich biodrach.

-Pogadam jutro o urlop, mam nadzieję, że szef się zgodzi. – Pocałowałam go w brodę siadając na nim.

-Na pewno, bardzo Cię lubi. – Powiedział ze śmiechem bawiąc się kokardką od moich spodni. – Mam do Ciebie pytanie…

-Słucham.

-Czy my.. No wiesz...Jesteśmy razem? – Zapytał słodko w ogóle na mnie nie patrząc.

-Nie. Najpierw randki, a potem zdecyduje co dalej.

-Jak to? – Spojrzał na mnie nagle wielkimi oczami.

-A co Ty myślałeś? Chce randek, pierwszych pocałunków, kwiatów i tych innych bajerów. – Powiedziałam oburzona.

-Dobrze. – Zgodził się. – Będziemy chodzić na randki, ale myślę, że dziś możemy poudawać, że już się poznaliśmy i to kolejna randka z rzędu. – Zamruczał kładąc mnie obok siebie.

-Możemy. – Zaśmiałam się całując go namiętnie.

__

Jako iż jest to już 30 rozdział na blogu mam dla was małą niespodziankę. To opowiadanie już zakończyłam na swoim komputerze. Postanowiłam zacząć pisać coś nowego i stworzyłam nowy blog, nowe opowiadanie, nowych bohaterów i ich historie. Mam nadzieję, że i tam będę miała takie wierne grono czytelników!
Co do wyświetleń - wstawiając ten post miałam 15572 teraz jest ponad 16100. Niesamowite, prawda? :)
http://tylkomniekochajkotku.blogspot.com/ z tego bloga będę podpisywać się jako Julia Morrison.