Rozdział 13

29.05

Otworzyłam ociężale oczy słysząc spokojny oddech obok siebie. Przekręciłam głowę i zobaczyłam, że Ian słodko śpi. Poprzedni dzień był tak zwariowany, a noc z całą pewnością mu dorównała. Patrzyłam na spokojną twarz bruneta i poczułam dziwne ukłucie w sercu. Wyrzuty sumienia. Zdradziłam po raz kolejny Jensena. Jaka ze mnie żona? Pomimo chwilowego kryzysu w moim małżeństwie jak i w duszy powinnam twardo trzymać się ślubnej przysięgi, a nie ulegać pierwszemu lepszemu napotkanemu facetowi na mojej drodze. Jednak patrząc teraz na tego pierwszego lepszego faceta uśmiech sam pojawia się na mojej twarzy. Włosy są w kompletnym nieładzie, usta wykręcają się w dzióbek a idealnie wyrzeźbiona klatka piersiowa miarowo unosi się ku górze. Położyłam na niej delikatnie dłoń – jego ciało było przyjemnie ciepłe i delikatne.

-Wyspałaś się już? – Zamruczał przez sen.

-Tak. – Odparłam krótko zabierając rękę. – Powinnam wracać, Kate pewnie się denerwuje.

-Nie sądzę. Wie, że tu jesteś. Napisałem jej smsa wczoraj od Ciebie, gdy zasnęłaś po naszym zwariowanym seksie. – Zaśmiał się przeciągając. – Swoją drogą dobry wieczór. Do twarzy Pani z nagością. – Dodał przeczesując włosy. O szlag. Dopiero teraz zauważyłam, że jestem zupełnie naga. Zakryłam się szybko kołdrą i uderzyłam go w ramię.

-Wole buzi, ale bicie też jest podniecające. – Puścił mi oczko.

-Somerhalder! Nie pozwalaj sobie…

-W nocy nie stawiałaś mi takich wymogów. – Spojrzał na mnie zdziwiony, a po chwili wybuchł radosnym śmiechem.

-Przeginasz. – Syknęłam i wstałam z łóżka kierując się w stronę łazienki.

-A Pani dokąd?! – Zapytał oburzony podbiegając do mnie. Zauważyłam w lustrze jego zgrabny tyłeczek. Stał przede mną tak jak Pan Bóg go stworzył i nie wyglądał na specjalnie przejętego.

-Wziąć prysznic i ubrać się proszę Pana.

-Ubrać się? Po co to komu? – Zaśmiał się i jednym ruchem pozbawił mnie kołdry. –Prysznic? Zaraz i tak się spocisz. – Szepnął stając przy mnie na tyle, blisko, że czułam jego męskość.

-Nie sądzę. – Powiedziałam pewnie kładąc mu dłonie na ramionach.

-Zastanów się nad tym dobrze…-mruknął całując moje obojczyki i jednym ruchem podrzucił mnie do góry. Wystraszona objęłam go nogami w biodrach i patrzyłam na niego z góry.

-Zastanowiłam się i nadal protestuje. – Wydyszałam cicho, ale wiedziałam, że mój podniecony wzrok zdradzał wszystko.

-Ty może tak, ale Twoje sutki…-mruknął delikatnie je liżąc. -…Chyba są innego zdania. – Dokończył patrząc mi w oczy.

-Moje zdanie jest najważniejsze.

-Mów dalej, to fascynujące. – Szepnął gryząc moją szyję i w tym samym czasie poczułam jak jego członek jeździ po mojej łechtaczce.

-Pieprzyć to. – Wyprostowałam się, a chwile potem Ian wypełnił mnie całą.

***

Około siedemnastej siedzieliśmy przy niewielkim, szklanym stoliku i delektowaliśmy się naszym późnym obiadem. Śmieliśmy się z głupot, czasami wchodząc w poważne tematy i wzajemnie wymieniając się różnymi opiniami.

-Wiesz… Zawsze chciałam podróżować. Zwiedzać kontynent po kontynencie, państwo po państwie, miasto po mieście. – Powiedziałam popijając czerwone wino.

-Czemu nie podróżujesz? – Spojrzał na mnie dokańczając danie.

-Jensen nie lubi podróżować, zresztą… jego jedyna podróż to ta między Teksasem, Kansas, Kanadą a Malibu. Nie pamiętam, kiedy byliśmy na jakiś wakacjach, razem i daleko stąd. –Zaśmiałam się obracając w palcach lamkę.

-Podobnie z Nikki. Gdzie chciałabyś polecieć?

-Europa. Przyjechać tutaj do Hiszpanii i zwiedzić jej zakątki. Francja, Holandia, Niemcy i zahaczyć o Polskę, a potem zwiedzić państwa na jej południu.

-Kiedyś zwiedzisz, na pewno. – Puścił oczko i dolał mi wina.

-Ian… Pamiętasz, wtedy na jachcie nie chciałeś mi czegoś powiedzieć. Powiedz mi teraz…-spojrzałam na niego uważnie. Jego ciało automatycznie się spięło.

-Nie pamiętam.

-Kłamiesz. Ian, o co chodzi? – Złapałam jego zaciśniętą pięść.

-Care. O nic, naprawdę. Już nie pamiętam, o co mi wtedy chodziło. Za dużo alkoholu. – Zaśmiał się nerwowo.

-Albo mi powiesz albo wychodzę.

-Szantażujesz mnie? – Spojrzał na mnie zły.

-Wybieraj.

-Tam są drzwi. – Rzucił krótko i z hukiem wstał od stołu. Spojrzałam zszokowana na jego oddalającą się sylwetkę i również wstałam od stołu. Zebrałam swoje rzeczy i pośpiesznym krokiem opuściłam hotel. Do oczu cisnęły mi się łzy, ale postanowiłam być twarda. Wiedziałam, że on nie wybiegnie za mną i ta myśl tylko dodawała mi otuchy. Dziś opuszczał Europę i niezmiernie cieszył mnie ten fakt.

__

Dziś krótko gdyż nie miałam zupełnie weny na ten rozdział a kilka wątków ciśnie mi się do głowy. Przepraszam, że nie komentuje waszych blogów. Za dużo się u mnie dzieje.