Rozdział 9

Siedziałem obok Jensena na widowni. Każdy poziom prezentował się znajomicie, jednak ja z niecierpliwością czekałem na występ Caroline. Kiedy z głośników poleciały pierwsze dźwięki Blurred Lines wiedziałem, że ujrzę zaraz brunetkę w swoim żywiole.

-Ta z tyłu…z dużym biustem. Niezła jest. – Powiedział Jensen prostując nogi.

-Skup się na Caroline…-zaśmiałem się patrząc przed siebie.

-Caroline już mam. – Rzucił żartem.

-Wiem, że ciężko Ci z lojalnością, ale chociaż teraz skupiłbyś się na swojej żonie.

-Gdyby nie Nikki pomyślałbym, że właśnie na moją żonę masz chrapkę…-odgryzł się klepiąc mnie w ramie.

-Ja nie, ale znajdzie się ktoś, kto w końcu będzie miał na nią ochotę i co wtedy? – Spojrzałem na niego unosząc brew.

-Care jest mi wierna. – Odpowiedział dumnie wypinając pierś.

-Czego nie można powiedzieć o Tobie. Doskonale pamiętam nasz ostatni weekend w Atlancie. Jak miała na imię ta wysoka blondynka, z którą mijałem się rano?

-Amanda. To nasza tajemnica, pamiętaj. – Spojrzał na mnie ostrzegawczo, a ja tylko pokręciłem głową. Cóż – Jensen zdradzający Caroline tuż za jej plecami to fakt powszechnie znany. On czuje się bezpiecznie, bo wie, że Care nie wchodzi na portale plotkarskie i nie czyta gazet, a jego świat w Atlancie jest szczelnie zamknięty przed światem w Los Angeles. Ironia losu. Po 10 minutach na scenę ponownie wyszły dziewczyny, a ja widząc Caroline oniemiałem. Krótkie jeansowe spodenki, skąpy czarny stanik, zakolanówki i wysokie buty. Seksowne ruchy do utworu Beyonce sprawiły, że właśnie w tej chwili miałem ochotę zaciągnąć ją do łóżka. Nie widziałem w ogóle tych pięciu dziewczyn tuż za nią, tylko ona. Idealna w każdym milimetrze. Na Sali rozpętał się chaos, dziewczyny patrzyły zazdrosne, a mężczyźni gwizdali klaskając na zmianę. Jury szeptało coś między sobą, ale pomimo tego, iż układ ociekał seksem nikt im nie przerywał.

-Wow. – Rzucił krótko Jensen, gdy dziewczyny schodziły ze sceny, na co ja tylko się zaśmiałem. Chwilowa przerwa i ponownie na sali rozbrzmiewały kolejne nuty. Solowe występy. Długo musiałem czekać na to, co tak naprawdę chciałem zobaczyć, ale oto jest Caro uśmiechnięta i pewna siebie jak zawsze. Podniosła na chwilę głowę i zatopiła swoje oczy w moich uśmiechając się nieśmiało. Odwzajemniłem uśmiech. Jest cudowna – bez dwóch zdań.

***

-Dostałam się! Dostałam! – Krzyczałam biegnąc z Sali wprost w ramiona Jensena. – Jadę do Hiszpanii, jadę tam! – Piszczałam wisząc mu na szyi.

-Gratulację kochanie, wiedziałem, że dasz radę. – Pocałował mnie namiętnie.

-Gratulację. – Usłyszałam za sobą głos Iana.

-Jadę tam! – Zaśmiałam się rzucając mu się na szyję. Pachniał idealnie jak zawsze.

-Jesteś świetna. – Szepnął mi do ucha lekko je muskając. Odsunęłam się od niego i uśmiechnęłam delikatnie.

-Aaa! – Z sali wybiegła Kate. – Udało się! – Rzuciła się na mnie. – Jadę! –Śmiała się, a my wraz z nią. Radości nie było końca, a szampański nastrój uwolnił się każdemu.

-Kiedy jedziecie? – Zapytał Ian, kiedy wychodziliśmy z budynku.

-Jutro po południu mamy spotkać się na lotnisku. – Powiedziała Kate idąc przodem.

-To, co…dziś wieczorem impreza na plaży? – Zapytał Jensen obejmując mnie ramieniem jednak propozycja była skierowana bardziej ku Ianowi.

-Świetny pomysł. – Odparł uśmiechając się w moją stronę.

-Puk, puk. Gotowa? – Zapytał Jensen wchodząc do sypialni w czarnych spodniach i białym T-shircie.

-Chyba tak. – Uśmiechnęłam się upinając włosy w niedbałego koka. Ubrana w zwiewną spódnicę i biały gorset wyszłam z naszego domu wprost na plażę pełnej znajomych twarzy. Kate, dziewczyny z grupy, znajomy Jensena i Iana, ale to właśnie jego brakowało. Czyżby nie chciał świętować ze mną tego cudownego dnia?

-Gratulacje! – Podszedł do mnie Jared z drinkiem w ręku. – Teraz będę musiał zająć się Twoim mężem…-puścił mi oczko i roześmiał się wesoło. Uwielbiałam go.

-No wiesz…-stanęłam obok niego łapiąc pod rękę. – Zawsze możesz zając się mną…-zachichotałam.

-Łapy precz od mojej żony zbereźniku! – Rzucił Jensen przyciągając mnie do siebie. –Masz swoją.

-No wiesz, cudze lepiej smakuje. – Zaśmiałam się.

-Hola! Hola! Dziewczęta…-usłyszałam za swoimi plecami. –Panowie także! Chętni na rejs? – Odwróciłam się i zobaczyłam przy brzegu Iana na tle śnieżnobiałego jachtu.

-Wow. – Szepnęłam.

-Mam nadzieję, że masz bikini. – Zaśmiała się Kate stając obok mnie. – Robi wrażenie?

-Ian? – Zapytałam cicho poprawiając spódniczkę.

-Jacht, ale…każdy zawiesza oko, na czym innym. – Zaśmiała się i ruszyła w stronę oceanu.

-Zapraszam. – Uśmiechnął się Ian podając mi rękę.

-Dziękuję. –Uśmiechnęłam się, a gdy znalazłam się na miejscu od razu zauważyłam znajomą burzę włosów. –Nikki…

-Witaj Caroline! Gratulacje wygranej, świetnie, że spełnią się Twoje marzenia. – Powiedziała jak zawsze pełna energii przytulając mnie jak dobrą przyjaciółkę. – Kiedy wylatujecie?

-Jutro po południu i dziękuję za gratulacje. – Uśmiechnęłam się delikatnie.

-Witaj Nikki. – Poczułam dłonie Jensena na swoich ramionach. – Świetny jacht.

-Oh dziękuje. Ian kupił go zaraz po tym jak się poznaliśmy. Uwielbia romantyczne wieczory pod gołym niebem, a na środku oceanu jest znacznie lepszy widok. Zresztą przekonacie się dziś wieczorem. Co u Ciebie? Jak na planie? – Zapytała podając mi lampkę szampana.

-Świetnie dziękuje. – Uśmiechnął się w jej stronę.

-Idę do dziewczyn. – Szepnęłam do męża. – Wybacz. – Wyminęłam ją i poszłam wąskimi schodkami na górny pokład. Niebo powoli ciemniało i ozdabiało się licznymi, małymi gwiazdami. Rozejrzałam się dookoła. Pusto, a po dziewczynach nie było śladu. Wyostrzyłam wzrok i ujrzałam tak znajome mi plecy tuż przy metalowych barierkach.

-Skaczesz czy wciąż się zastanawiasz? – Zaśmiałam się stając obok Iana.

-Nie mogę się zdecydować. – Odpowiedział patrząc przed siebie. – Gdzie Twój mąż? – Zapytał z przekąsem.

-Twoja narzeczona mi go porwała. – Odparłam patrząc na niego. – Coś się stało?

-Wszystko okej. Dziwnie czuję się z myślą, że jutro wyjeżdżasz. – Szepnął odwracając się w moją stronę.

-Mam wrażenie, że coś przede mną ukrywasz. – Stanęłam bliżej niego kładąc dłoń na jego klatce piersiowej. -Powiedz mi.

-Nie mogę, przepraszam. – Odsunął się. – Nie drąż, a będziesz szczęśliwsza.

-Słucham? – Spojrzałam na niego zszokowana.

-Zaufaj mi. – Dodał szybko i równie szybkim krokiem odszedł. Patrzyłam jak się oddalał aż w końcu zniknął z pola widzenia. Nadal nie rozumiejąc tego, co chciał mi przekazać ruszyłam za nim, ale na marne. Zginął w tłumie tańczących, pijących i śmiejących się ludzi na dolnym pokładzie.  Rozejrzałam się raz jeszcze, ale w tym samym czasie podeszła do mnie Kate z dwoma drinkami i dając się porwać w jej szampański nastrój zupełnie zapomniałam o incydencie z Ianem. Mój mąż cały czas był w moim pobliżu i dopieszczając na milion malutkich sposobów. Chyba dawno nie był aż tak mną zainteresowany, ale z drugiej strony, – dlaczego ja się dziwię? W końcu jutro wyjeżdżam i trochę mnie nie będzie. Mam nadzieję, że wszystko pójdzie zgodnie z planem i będę miała, do czego tu wrócić.

__

Jak widzicie - jednak Ian coś ukrywa przed Care. Jak myślicie, jak wpłynie to na ich relację? Swoją drogą Care jest troszke głupiutka wierząc tak bezgranicznie swojemu mężowi.

+zakładka outfits zaprasza