Rozdział 8

Caroline zaraz po naszym zwariowanym seksie wróciła taksówką do domu. Nie chciałem widzieć jej konfrontacji z Nikki. Usiadłem w salonie z kubkiem kawy i patrząc w okno zastanawiałem się, co ja takiego zrobiłem. Nie żałowałem tego. W ogóle. Pomimo tego, iż zdradziłem swojego przyjaciela i swoją narzeczoną nie czuję większych wyrzutów sumienia. Obracałem w dłoni swoją komórkę. Na co właściwie czekałem? Sam nie wiem, ale chciałbym spędzić z Care noc albo nawet i dwie. Seks z nią jest zupełnie czymś innym, czymś nowym, niespotykanym.

„Jestem w domu, dziękuję za obiad ;-)”

Uśmiecham się mimo woli. Klikam „odpowiedz” i z wielkim uśmiechem odpisuje na jej wiadomość:

„Wpadaj częściej na takie obiady. Za takie podziękowania zacznę gotować.”

-Cześć kochanie! – Do domu weszła Nikki i od razu rzuciła się w moje ramiona składając na moich ustach czuły pocałunek. Odwzajemniłem delikatnie gładząc ją po policzku.

-Cześć kotku. – Uśmiechnąłem się w końcu.

-Taka gapa ze mnie, na śmierć zapomniałam o tych dokumentach, a przecież lista gości na nasze wesele jest najważniejsza. – Powiedziała podekscytowana przeglądając dokumenty leżące na komodzie.

-Tak, skarbie masz racje.

-Coś się zmieniło z tą listą? Chcesz kogoś dopisać? – Zapytała siadając obok na kanapie.

-Caroline i Jensen Ackles. – Rzuciłem krótko.

-Nie ma problemu. – Uśmiechnęła się i w tym samym czasie dostałem kolejnego smsa.

„Zawsze możesz wpaść dziś na kolację… ;-)”

-Kto to? – Zapytała Nikki nie odrywając wzroku od kartek.

-Paul, ma jakieś problemy z samochodem. – Skłamałem. Uśmiechałem się do siebie na myśl o kolejnym spotkaniu z Caroline, ale nie za bardzo wiedziałem jak pożegnać moją narzeczoną.

-Dzwoniłam już do kwiaciarni i cukierni. Wszystko jest dopięte na ostatni guzik. – Odpowiedziała w ogóle nie zwracając uwagi na to, co przed chwilą jej powiedziałem. – Uciekam już. Widzimy się jutro?

-Jutro jest konkurs Caroline. Obiecałem Jensenowi, że pojadę z nimi. – Spojrzałem na nią wstając.

-Jakiś konkurs jest dla Ciebie ważniejszy niż nasz ślub? – Spojrzała na mnie spode łba.

-Kochanie…-podszedłem do niej. – Wszystko jest załatwione, wiesz, że nie znam się na kwiatach..-Pocałowałem ją w skroń.

-Masz racje. Baw się dobrze i życz Caroline ode mnie powodzenia. Uciekam. Dobranoc. – Pocałowała mnie namiętnie i w podskokach wyszła z domu. Zamknąłem za nią drzwi i szybkim krokiem podszedłem do szafy. Założyłem czarne jeansy i czarna koszulkę. Kilka kropel perfum i jestem gotowy na kolacje u Care.

Kręciłam się po domu bez większego celu. Zwariowałam zdradzając Jensena, ale to było silniejsze. Nigdy nie czułam tak silnej potrzeby bliskości, z kimkolwiek. Zastanawiałam się czy powinnam zadzwonić do Kate, jest dopiero 20, ale nie chciałabym jej obudzić, a może po prostu nie chciałabym teraz dostawać od niej kilku słów gorzkiej prawdy? Zasunęłam rolety w salonie i zapalając małą lampkę obok sofy położyłam się w spodenkach i koszulce pod koc. Wzięłam do ręki książkę i postanowiłam, chociaż chwilę odgonić od siebie przygnębiające myśli. Niecałe półgodziny później usłyszałam jak zamek w drzwiach się przekręca.

-Jensen? – Zapytałam zamykając książkę.

-Blisko… - usłyszałam zachrypnięty głos. – Zostawianie kluczy pod doniczką to nie zbyt mądry pomysł, nie sądzisz? – W salonie stanął Ian podrzucając klucze.

-Bystrzak z Ciebie. – Zaśmiałam się odkładając książkę na stolik. – Co Ty tu robisz?

-Zapraszałaś mnie na kolację, więc jestem. – Puścił mi oczko rzucając klucze na komodę.

-Kolacja zjedzona. – Zachichotałam. – Chcesz coś do picia?

-Nie, dziękuje. – Uśmiechnął się delikatnie idąc w moją stronę.

-Na pewno? – Przekręciłam głowę patrząc na niego. Krew buzowała w moich żyłach. Pragnienie wzięło górę nad zdrowym rozsądkiem.

-W stu procentach. – Szepnął pochylając się nade mną. Jego perfumy uderzyły we mnie niczym morska fala. Nie chciałam czekać ani chwili dłużej i jednym ruchem pociągnęłam go na siebie. Jego usta od razu odnalazły moje. Całowaliśmy się zachłannie, łapczywie tak jakby to był pierwszy raz. Poczułam silne, ciepłe dłonie tuż pod moimi piersiami a chwile później leżałam już bez koszulki.

-Jesteś idealna.-Szepnął całując moje obojczyki. Westchnęłam cicho, kiedy jego zarost smyrał moją delikatną skórę. Pocałował mnie znowu, a ja poczułam w brzuchu stado, zwariowanych motylków. Wszystko, co z nim robiłam było takie zakazane, niedozwolone i bardzo podniecające. Ani się obejrzałam nie miał na sobie ubrań, a jedyne, co nam wadziło to moje spodenki i jego bokserki. Z miną niewiniątka dwoma wskazującymi palcami zsunęłam swój skrawek materiału, a on sprawnym ruchem mi w tym pomógł. Jego usta znowu obsypywały moje ciało, a delikatne światło oświetlało jego twarz. Przekręciłam się tak, że teraz to ja byłam na górze. Mogłam podziwiać jego błękitne oczy wpatrujące się w moje, delikatny zarost, idealnie wyrysowane usta. Wszystko wydawało mi się takie doskonałe. Usiadłam na nim wygodnie i upięłam swoje włosy w wysokiego kitka. Poczułam jego kciuki na swoich sutkach. Zadrżałam.

-Zimno Ci? – Wyszeptał pocierając moje uda.

-Z Tobą? To w ogóle możliwe? – Wyszeptałam przegryzając jego wargę.

-Ze mną? Chyba nie widziałaś siebie…-uśmiechnął się kokieteryjnie gładząc moje pośladki.

-Co jest ze mną nie tak? – Wyciągnęłam się przejeżdżając swoją kobiecością po jego kroczu. – Jestem niewinna.

-Niewinna? – Klepnął mnie. – Znasz to pojęcie?

-Ty na pewno nie możesz mnie tego nauczyć. – Jęknęłam całując go w ucho i zjeżdżając coraz niżej. Poczułam jak zsuwa bokserki i końcówką członka jeździ po mojej łechtaczce. –Zrób to. – Szepnęłam.

-Co? Co mam zrobić słonko? – Gładził moje plecy kontynuując swoją grę.

-Wejdź we mnie…-wtuliłam się w jego szyję.

-Tutaj?- Zapytał cicho powoli się we mnie wsuwając.

-Tak..Tutaj...

-Jesteś pewna? – Wysunął się znowu śmiejąc się cicho.

-Zrób to. Teraz. – Powiedziałam stanowczo patrząc mu w oczy. –Proszę. –Pocałowałam go i w końcu poczułam jak wypełnił mnie całą. Nie śpieszyliśmy się. Każdy nasz ruch, każda nasza pieszczota była powolna i delikatna, zupełnie tak jakby przed nami była cała wieczność. Iana oczy wciąż się we mnie wpatrywały, a dłonie ani na chwilę nie puściły moich bioder. Nasze ciała zaczęły ze sobą współpracować szybciej. Jęki przybierały na sile, a ja byłam bliska eksplozji. Oparłam się czołem o jego czoło i dysząc w jego usta zaczęłam się rozpadać na milion kawałków. Kiedy opadłam bez siły poczułam jak kończył na moim brzuchu. Uśmiechnęłam się na tą myśli i położyłam się koło niego.

-Teraz Ci zimno? – Zaśmiał się po chwili obejmując mnie ramieniem.

-Nie. – Zaśmiałam się leżąc na jego klatce piersiowej. Milczeliśmy tak dłuższą chwilę wzajemnie wsłuchując się w nasze przyśpieszone oddechy.

-Czemu to robisz? – Zapytał cicho gładząc moje ramie.

-Co robie? – Podniosłam się patrząc na niego.

-Kochasz się ze mną. – Założył kosmyk włosów za moje ucho. – Podobno jesteś szczęśliwa z Jensenem.

-Musimy o tym rozmawiać właśnie teraz? – Zapytałam gładząc jego policzek. Kiedy on przytaknął, westchnęłam cicho. – Może i nam się układa, ale…brakuje mi go. Jestem całymi dniami sama, rozmawiam z nim raz na tydzień. Kiedy byliśmy parą poświęcał mi każdą chwilę, dzwonił, pisał. Czułam się naprawdę wyjątkowo, ale gdy tylko wzięliśmy ślub to wszystko się skończyło razem z sakramentalnym tak. Potem wpadło kilka zdrad i między nami wszystko się wypaliło, tak myślę. Mam swoje potrzeby, jestem kobietą, a Ty…zainteresowałeś się mną, piszesz i dzwonisz częściej niż mój mąż. To naprawdę przykre, ale i cudowne, że jest jeszcze ktoś, kogo interesuje. – Zaśmiałam się patrząc na niego.

-Interesuje? Złotko…mógłbym Cię nie wypuszczać z łóżka. – Pocałował mnie.

-To nie wypuszczaj. – Rzuciłam cicho odwzajemniając.

-Gdyby to było takie łatwe…-westchnął.

-A Ty? Dlaczego się ze mną kochasz?

-Chwila słabości. Nie jestem pewnie, co do ślubu, którym Nikki bombarduje mnie na każdym kroku. Nawet podczas seksu coś jej się przypomina i potrafi przerwać. Brakuje fajerwerków, tego czegoś. – Powiedział cicho patrząc w sufit. – To coś mam tutaj, koło siebie.

-Obydwoje szukamy nowości. – Podsumowałam gładząc jego klatkę piersiową.

-Chyba znaleźliśmy, hm? – Spojrzał na mnie i pocałował mnie delikatnie, czule gładząc moje plecy. Zadzwonił mój telefon.

-Niech to…-westchnęłam. –To Jensen. – Powiedziałam do Iana i podnosząc się na łokciu odebrałam. – Tak kochanie?

-Cześć księżniczko. Czemu Ty nie śpisz? – Zaśmiał się. – Wracam już do domu, będę gdzieś za dwie godzinki. Nie czekaj na mnie.

-Oh szkoda. Chciałam poczekać, Ian już śpi. To nic, wezmę prysznic i idę do łóżka.

-Wyśpij się przed jutrem, kocham Cię. – Powiedział wesoło.

-Ja Ciebie mocniej, dobranoc. Jedź ostrożnie. – Rozłączyłam się. –Będzie za dwie godziny. – Westchnęłam odkładając telefon.

-Więc mówisz, że idziesz pod prysznic i do łóżka? – Zaśmiał się.

-Dokładnie tak, proszę się nie śmiać! – Uszczypnęłam go w bok siadając na nim.

-Chętnie wykąpie się z Panią…

-Jeżeli mnie złapiesz. – Skradłam mu buziaka i uciekłam w stronę łazienki.

***

21.05

Po szybkim porannym śniadaniu ruszyliśmy do Los Angeles. Ukradkowe spojrzenia Iana doprowadzały mnie do szaleństwa, ale zdecydowanie podobała mi się jego gra. Jensen nawet nie zauważył, że jest coś nie tak i jak zwykle radośnie rozmawiał z brunetem. W szkole zjawiłam się półgodziny przed czasem, a więc miałam spokojnie czas na rozgrzewkę. Każda z dziewczyn była zdenerwowana, wystraszona tylko ja pewna siebie robiłam ostatnie, bezbłędne próby.

-Skąd taki dobry humor? – Zaśmiała się Kate.

-Jakoś tak…-puściłam jej oczko rozciągając się.

-Chcesz mi o czymś powiedzieć? – Spojrzała na mnie podejrzanie.

-Seks z innym mężczyzną niż Twój jest boski, wiesz? – Szepnęłam jej na ucho i w podskokach wybiegłam z sali na główną aule. Ian z Jensenem siedzieli na samym środku wprost przede mną. Pomachałam im energicznie i podeszłam do jury podając naszą listę piosenek.

-Ian? – Zapytała Kate, kiedy podeszłam, w końcu do swojej grupy.

-Tak.

-Jak było? – Pomachała chłopakom i znowu zawiesiła wzrok na mnie.

-Genialnie, mówię Ci. – Rozmarzyłam się uśmiechając od ucha do ucha, a ona w odpowiedzi tylko się zaśmiała. Żadnej nagany, ostrych słów, złości. Czysta, przejrzysta radość. Nie mam czasu na zadawanie pytań, grunt, że nie żałuje niczego, co robiłam poprzedniego dnia.

-Witamy serdecznie gości i nasze utalentowane tancerki. Już za chwilę, na tej scenie rozpocznie się konkurs o prestiżową nagrodę – współpracę z Elle Goulding w jej trasie koncertowej po Hiszpanii…-z głośników usłyszeliśmy znajomy głos naszej dyrektorki szkoły. Zaczyna się, czas na stuprocentowe skupienie i maksimum pracy. 

__

Brak czasu i zapału na wszystko. Wrzucam rozdział. Zajrze do was jak znajdę chwilę.