Rozdział 7

22.05

Dziś żadnych wymówek – muszę zmierzyć się kolejny raz z tą solówką, mimo że jestem ledwie żywa. Przez całą noc miałam okropne koszmary, kiedy zaś otworzyłam oczy, leżałam w poprzek łóżka. Podniosłam się z trudem, serce pompowało mi krew do skroni i nie pomogła nawet jedna z mocniejszych kaw w moim wykonaniu.  Przez chwile próbowałam porozciągać obolałe mięśnie, ale kiedy zdałam sobie sprawę, że końcówki palców u stóp jeszcze nigdy nie wydawały mi się tak odległe, porzuciłam ten pomysł. Nie było też mowy o porannym spacerze nad brzegiem oceanu – brak czasu dawał mi się we znaki każdego dnia. Odkąd Jensen wyjechał całe dnie spędzałam na sali i trenowaniu do jutrzejszego konkursu. W między czasie kilka razy wyskoczyłam z Ianem na kawę, ale nic poza tym – nasze stosunki zdecydowanie ochłodziły się po moim pierwszym, całkiem przypadkowym spotkaniu z Nikki. Z całą pewnością mogę rzec, że jest przeurocza i naprawdę sympatyczna, ale niestety przygaszone zachowanie Iana przy jej obecności zdecydowanie mnie niepokoiło. Postanowiłam jednak nie mieszać się w ich sprawy – w końcu moje małżeństwo wcale nie było jakieś lepsze. Kontakt z moim zielonookim mężczyzną był znikomy, a kiedy w końcu dochodziło do jakiejkolwiek rozmowy nagle brakowało nam tematów. Nie wiem czy to przez nasze zapracowanie czy niestety odległość, jaka nas dzieli, przez większość naszego czasu z całkowitym powodzeniem nas od siebie oddala.

Kolejne godziny mijały mi na próbie mojej solówki. Mimo tego, iż miałam ją dopracowaną cały czas sądziłam, że coś jest nie tak. Kolejne upadki, kolejne mylenie kroków, kolejne łzy, pot i potworny ból mięśni. Wszystko zlewało mi się w całość, każda nuta wydawała się być taka sama, a ja… zupełnie jakbym stała w miejscu.

-Może czas zrobić sobie przerwę?- Usłyszałam znajomy głos. Podniosłam się z podłogi i spojrzałam w swoje odbicie. Za moimi plecami zobaczyłam Iana opartego o zamknięte drzwi.

-Co Ty tu robisz? – Zapytałam wyłączając wieżę.

-Przyszedłem wyciągnąć Cię na obiad, spacer i drinka. –Uśmiechnął się delikatnie. –Kate mówiła, że stąd nie wychodzisz.

-Za dużo o mnie wiesz, ale niestety muszę odmówić. – Powiedziałam upijając łyk wody. – Trochę pracy mi zostało.

-Wiem, że masz już wszystko dopracowane i nie przyjmuję żadnej odmowy. Masz pięć minut żeby się przebrać i wracamy. – Powiedział opierając się o ścianę i krzyżując ręce.

-Jesteś strasznie marudny. – Wywróciłam oczami i zaczęłam zbierać do torby swoje rzeczy.

-Możliwe, ale nigdy mi to nie przeszkadzało. – Zaśmiał się. – Jedziemy do mnie, potem podrzucę Cię do domu.

-Do Ciebie? – Spojrzałam na niego.

-Ugotowałem obiad. – Puścił mi oczko i wyszedł z Sali.

***

Podczas drogi powrotnej wymieniłam z Jensenem kilka wiadomości przedstawiając mu plan na resztę dzisiejszego dnia. Jak zwykle nie wykazał nuty złości czy też zazdrości, a wręcz przeciwnie ucieszyło go to, że Ian się mną zajmie.

-Chcesz wziąć prysznic? – Zapytał Ian, gdy weszliśmy do jego mieszkania.

-Sugerujesz, że śmierdzę? – Zapytałam oburzona.

-No wiesz…-zaśmiał się. –Chodź. – Wyciągnął w moją stronę dłoń, którą po chwili złapałam. Poszłam za nim przez wąski korytarz aż do jasnej łazienki.

-Tu masz ręczniki, a tu masz wannę. – Zaśmiał się. – Potrzebujesz coś jeszcze?

-Na razie nie, dziękuję. – Dałam mu buziaka w policzek, a gdy zamknął za mną drzwi od razu weszłam pod strumień ciepłej wody.

Uśmiech nie schodził mi z twarzy. W towarzystwie Caroline czuję się wyjątkowo swobodnie i mógłbym spędzać z nią każdą wolną chwilę. Wiem, że nie powinienem ją kokietować, bo ma męża, a ja narzeczoną, ale to jest silniejsze ode mnie. Chemia między nami jest wyjątkowo silna, za silna. A ja? Jestem tylko facetem. Uchyliłem okno i wziąłem się za dokańczanie obiadu. Ryż z warzywami i kurczakiem – ulubione danie brunetki. Mimo tego, iż nie jestem dobrym kucharzem to danie jest moim popisowym. Postawiłem dwa półmiski na stole i w tym samym czasie w drzwiach od kuchni stanęła bogini.

-Nie wzięłam ze sobą ubrań do łazienki i znalazłam Twoją koszulę, mam nadzieję, że nie jesteś zły. – Powiedziała słodko zakładając za ucho niesforny kosmyk. – Gdzie położyłeś moją torbę? – Zapytała krzyżując swoje długie, opalone nogi. Jeździłem po niej wzrokiem – od czarnych paznokci u stóp poprzez twarde sutki przebijające się przez bawełniany materiał mojej koszuli aż do jej ciemnych, kokietujących oczu.

-Usiądź najpierw i zjedz, wystygnie. – Rzuciłem krótko. Moje oczy chciały się jeszcze napawać tym widokiem, chociaż przez chwilę.

-Nie mam na sobie bielizny. – Zaśmiała się siadając przy stole i zakładając nogę na nogę. Spiąłem mięśnie. Jej delikatne ciało odziane jest tylko w moją koszulę.

-Damy radę. – Zaśmiałem się nerwowo podając jej szklankę ze schłodzonym sokiem pomarańczowym. – O której będzie Jensen?

-Pisał, że dopiero w nocy. – Upiła łyk napoju. – Jakieś sceny muszą powtórzyć i tak wiesz…

-Rozumiem. Kate śpi u Ciebie? – Zapytałem siadając obok niej.

-Nie. Chce się wyspać w swoim łóżku, a mówi, że ze mną to by oka nie zmrużyła. – Zachichotała. Z pewnością z Tobą nikt nie zmrużyłby oka, dodałem sobie w myśli. –Chcesz zostać u nas?

-Ja? – Zmieszałem się.

-Zostań. Posiedzisz ze mną, a rano pojedziemy razem na konkurs. – Uśmiechnęła się obracając w swoich smukłych palcach widelec.

-Zgoda. – Puściłem jej oczko. –Jak nastrój przed konkursem?

-Na razie jestem spokojna. Jednak dręczy mnie ta solówka, do której nie mogłam dłużej poćwiczyć. – Zaśmiała się. – Co ma być to będzie i albo się dostanę albo nie, świat przecież na tym się nie kończy, prawda?

-Prawda, ale wiem, że z całą pewnością się dostaniesz. – Uśmiechnąłem się w jej kierunku.

-Tak myślisz? – Zapytała wstając od stołu i wkładając talerz do zmywarki.

-Z całą pewnością. – Przechyliłem głowę zerkając na jej umięśnione pośladki.

-To komplement? – Odwróciła się a widząc mój wzrok zaśmiała się radośnie. – Zboczeniec.

-Mężczyzna. – Wzruszyłem ramiona i wstałem od stołu. – Po prostu mężczyzna. – Puściłem jej oczko wkładając talerz do zmywarki.

-Dziwne określenia masz…-zamruczała kokieteryjnie stając za mną. –O której jedziemy? – Przejechała ręką wzdłuż mojego kręgosłupa i podeszła do okna zaciągając roletę.

-Mi to obojętne, dlaczego pytasz? – Odwróciłem się do niej. Jej delikatne dłonie odpinały kolejno guziki mojej koszuli odsłaniając mostek, mięśnie brzucha aż w końcu jej kobiecość.

-Muszę się ogarnąć… - szepnęła rozpuszczając włosy. Zwariowałem, gdy stanęła przede mną. Spojrzała na mnie spod swojej czarnej grzywki i stając na palcach zarzuciła ręce na moje ramiona. Po chwili jej usta niepewnie spoczęły na moich. Nie mogłem się oprzeć jej pieszczocie i z całą pewnością odwzajemniłem pocałunek kładąc dłonie na jej nagich biodrach. Przyległa do mnie pewniej i całowała namiętnie i bardzo zmysłowo. Jej lewa dłoń masowała mój kark, a prawa zsunęła się na klamrę od spodni. Oderwała się ode mnie i spojrzała w oczy.

-Przepraszam. – Szepnęła cicho opierając dłonie o moją klatkę piersiową. – Nie powinnam. – Dodała cicho.

-Chrzanić to. – Rzuciłem. Ująłem jej twarz w dłonie i pocałowałem namiętnie. – Chodź do łóżka. Teraz. –Mruczałem między pocałunkami. Zwinnym ruchem ściągnęła mój t-shirt na ziemię i sama usiadła na kuchennym blacie.

-Tu jest zasłonięta roleta. – Wytłumaczyła przyciągając mnie do siebie. Znowu złączyliśmy się w namiętnym pocałunku. Jej rozgrzane ciało parzyło moje dłonie, ale nie mogłem przestać jej dotykać. Moje usta zaczęły wędrówkę od delikatnej pachnącej pomarańczami szyi poprzez mostek do nabrzmiałych, twardych sutków. Wziąłem jednego sutka w usta, na co ciało Caroline zadrżało, a z jej pełnych warg usłyszałem cichy jęk. Palcem drażniłem drugi sutek i fakt, że brunetka wije się pod moim dotykiem doprowadzał mnie do obłędu. Moje usta zjechały niżej i w tym samym momencie biodra Caroline wyszły mi naprzeciw. Nie mogłem odmówić jej tej przyjemności i mój język zatopił się w jej wilgotnych wargach. Jęknęła. Znowu. Jej stopy w jednej chwili opierały się o moje ramiona, a dłoń szarpnęła moje włosy. Mój język wirował po jej łechtaczce odprawiając wyjątkowy taniec i doprowadzając ją tym do szaleństwa.

-Ian…-jęczała. –Aa…-wydyszała, kiedy mój palec się w nią wsunął. Była taka ciasna, ale z całą pewnością gotowa na mnie. Wsunąłem kolejny palec i poruszając nimi w niej odszukałem jej spragnionych ust. Trzymała mnie kurczowo i stękała między pocałunkami.  W tym samym momencie zadzwoniła moja komórka, niech to szlag.

-Nie przerywaj, proszę. – Szepnęła opierając głowę o moje ramie i obejmując mnie nogami. Wsunąłem w nią mocniej palce i spojrzałem na wyświetlacz, „Nikki”.

-Bądź cicho. – Szepnąłem. –Halo? – Odebrałem.

-Cześć kochanie, zapomniałam od Ciebie ważnych dokumentów. Jesteś w domu? – Zapytała jak zawsze radośnie. Spojrzałem na rozanieloną Caroline, która z każdym moim wepchnięciem wbijała paznokcie w moje ramie.

-Tak jestem w domu, za ile będziesz? – Zapytałem, na co Caroline od razu podniosła na mnie wzrok.

-Jakieś 20 minut jak nie utknę w korku. Do zobaczenia. – Rozłączyła się.

-Mamy 20 minut. – Szepnąłem masując jej łechtaczkę. – 20…Słodkich…minut…-kąsałem jej szyję, a po chwili krzyknęła i cała drżąc wtuliła się w moje ciało. Nie przestawałem. Jej ciało miotało się w moich ramionach, gdy powoli niosłem ją do sypialni. Rzuciłem ją na łóżko i pośpiesznie zasłoniłem roletę. Nie mam zbyt wiele czasu, ale mój towarzysz w spodniach nie może doczekać się spotkania z tym aniołem w moim łóżku. Zsunąłem z siebie jeansy, bokserki i uklęknąłem między jej nogami. Patrzyła na mnie słodko, jak zawsze. Nasunąłem na członka prezerwatywę i delikatnie się w nią wsunąłem. Wygięła się w łuk i przyciągnęła mnie do siebie mocno. Nasze ciała splotły się w idealnej kombinacji, ciche jęki wydobywały się w naszych ust na przemian. Nasza gra kochanków jakby się nie kończyła. Wspólny orgazm. Wspólny jęk. Wspólny pot. Wspólne doznania. Nie miałem ochoty wypuszczać jej z objęć. Nie miałem ochoty wypuszczać jej z życia.

__

Wybaczcie. Mój komputer puścił na mnie focha i nie chciał ze mną ostatnio pracować. Widzę, że nie możecie doczekać się Nikki - cierpliwości! :D