Prolog

Początek maja był gorący i suchy. Światło w czasie dnia było tak białe, jakby pochodziło z neonówki. Aby rozróżniać kolory, trzeba było nosić okulary przeciwsłoneczne. Małe drzewko hibiskusa rosnącego na naszym tarasie zrzuciło ostatnie czerwone kwiaty. Za to olbrzymi figowiec Benjamina, który dostałam od mojej matki, wypuszczał jeden pęd po drugim. Zamierzałam pozwalać mu na to do jesieni, potem niestety będę musiała go przyciąć.

Przysiadłam na drewnianych schodkach wychodzących z naszego domku prosto na plażę, zamknęłam oczy i na biało żółtych tablicach, które słońce tworzyło pod moimi powiekami, próbowałam wyczytać coś o sobie. Dlaczego tu teraz siedzę? O czym myślę? Co czuję? Czego chcę?

Czy chce faceta?

Już go mam.

Taki na całe życie?

Tylko jeśli zostaną spełnione pewna warunki.

Czy żyję ze sobą w harmonii?

Owszem, zazwyczaj. Tylko jak jestem pijana, wówczas często sama ze sobą mam na pieńku.

Czy panuję nad swoim życiem?

Owszem, zdarza się, przede wszystkim w dni robocze, zwłaszcza, jeśli dotyczy to architektury czy tańca.

A więc jakiś czas temu poznałam kogoś. „Kogoś” – to wyrażenie jest błędne. Jensen nie był zwykłym kimś. Był facetem moich marzeń, człowiekiem tak bardzo nieosiągalnym. Dziwiłam się samej sobie. Nie pragnęłam być noszona na rękach, a jednak byłam i to nie koniecznie przez mojego ojca. Nigdy nie chciałam być pępkiem świata – za to byłam pępkiem świata Jensena.  Byłam – idealne określenie.

~~~~

Witam na nowym blogu. Jak wam się podoba? Jakie macie odczucia co do nowych bohaterów i nowej historii? Mam nadzieję, że będę mieć również na tym blogu stałych czytelników.
Jeżeli czyjś blog nie znalazł się w polecanych po prawej stronie, dajcie znać w komentarzu.

Pozdrawiam!